Ο ΓΑΠ αν δεν ήταν αυτό που είναι, δηλαδή ένα προϊόν μιας αστικής οικογένειας που μεγάλωσε με σκοπό να μας κυβερνήσει κάποια στιγμή (στην ίδια κατηγορία ανήκει τόσο ο Κωστάκης όσο και η θυγατέρα του Μητσοτάκη), θα μπορούσε να είχε κάνει καριέρα ως αθλητής κανόε καγιάκ ή ακόμα και ως ηθοποιός.
θεωρώ ότι ο μεγάλος Αγγελόπουλος θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του και να του βρει το κατάλληλο ρόλο ανάμεσα στις ατελείωτες σκηνές σιωπής του "Μελισσοκόμου". Τον φαντάστηκα και στη θέση του ομορφάντρα τη γνωστής διαφήμισης ή ακόμα και σε σκηνές δίπλα στο μίστερ μπιν. Είμαι σίγουρος ότι τις ίδιες σκέψεις τις έχει κάνει και αυτός. Ας όψεται η ματαιοδοξίας της μαργαρίτας να τον καμαρώσει πρωθυπουργό. Αλλιώς ακόμα θα έκανε πους άπς στη Νέα Ερυθραία και δε θα φοβότανε μήπως χαλάσει το δημόσιο προφίλ του.
Ακούγοντας τον τις προάλλες να μιλάει στους βουλευτές του ΠαΣοΚ και να εξυμνεί το έργο και τις υπηρεσίες της κυβέρνησης του στο τόπο, για μια στιγμή νόμιζα ότι άκουγα το Κωστάκη μερικά χρόνια πριν, ξεχνώντας ότι αυτός πάσχει από αφωνία και ο μόνος λόγος για να ανοίξει το στόμα του πλέον είναι για ένα καλοψημένο πιάτο φαγητό.
Μερικά φθαρμένα υλικά του παλαιοκομματικού ΠαΣοΚ, που ανδρώθηκαν πολιτικά επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου και, επιμένουν να τον κρατάνε γαντζωμένο στην καρέκλα, σκεπτόμενοι προφανώς πως το τέλος του παπανδρειμού θα φέρει αυτόματα και το δικό τους τέλος.
Στο καλό μεγάλε και από το πεζοδρόμιο.
Anageos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου