ο σόιμπλε έπαιζε sudoku

Ο κατά τα άλλα επικριτικός Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποδεικνύει πόσο σοβαρά έχει πάρει το ζήτημα της ελληνικού πακέτου βοήθειας.

Δεν παίζει με αυτά τα θέματα… Ο κ. Σόιμπλε «συνελήφθη» επ’αυτοφώρω να παίζει Sudoku στο γερμανικό κοινοβούλιο την ώρα που διεξαγόταν η συζήτηση για τη βοήθεια που θα πάρει η Ελλάδα.

Αναδημοσίευση πανδώρα

όλα έχουν τη τιμή τους

Kαθαρά Δευτέρα στην Αγία Άννα (Εύβοια), Lifo

ο παπουτσής μιλάει στον anageo για την παραίτηση του

Είχε μόλις στείλει την επιστολή παραίτησης από τη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη απέστειλε στον πρωθυπουργό όταν βρεθήκαμε έξω από το praktiker. "Θα του περίσσεψε συρματόπλεγμα από το φράχτη στον Έβρο και θα το έφερε πίσω" σκέφτηκα. Δεν έχασα χρόνο και μπήκα κατευθείαν στο ψητό.


Anageos: ο λόγος παραίτησης σας από τη κυβέρνηση είναι η επιθυμία σας να είστε παρών στη μετά - γαπ εποχή. Είναι αλήθεια ότι η μέχρι τώρα παρουσία σας στα κοινά, η οποία σε πολλά θυμίζει την πορεία της κας Δαμανάκη, δεν έχει να επιδείξει τίποτα το ουσιαστικό πέρα από μερικά χιλιόμετρα συρματοπλέγματος στη συνοριογραμμή του Έβρου που σκοπό είχε να κρατήσει τους τελευταίους Έλληνες που ψάχνουν τρόπο να μεταναστέψουν μακριά από το προτεκτοράτο που εσείς και οι συντρόφοι σας ως εντεταλμένοι υπάλληλοι αφού το γεμίσατε με χημικά το βυθίσατε (βλ Σάμινα);


Παπουτσής: Ναι


Anageos

χρόνια σου πολλά ρε κουκούτσι!

"Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ. 

Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό. 

Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκιπέσα μου, το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας. 

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ λάθη στραβά και πάθη μ' έβγαλαν σωστό. 

Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου."

Δε θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τραγούδι, από τη πριγκιπέσα του Σωκράτη Μάλαμα, για να αφιερώσω στην μαριλίτα μου, τη πριγκιπέσα της ζωής μου, που έχει σήμερα τα γενέθλια της. 

Anageos

πού είναι, που είναι, το δαχτυλίδι

Από την καθυστέρηση της ανακοίνωσης του ονόματος του βουλευτή που έβγαλε στο εξωτερικό ένα εκατομμύριο, είναι ολοφάνερο πως -στο μεταξύ- κάτι έχει αλλάξει. Δεν αναζητούν πια ένα βουλευτή που έβγαλε τα χρήματά του στο εξωτερικό αλλά αυτόν τον ένα βουλευτή που κράτησε τα χρήματά του στην Ελλάδα. 

Αν υπάρχει.


Αναδημοσίευση πιτσιρίκος

αναζητώντας ένα εξιλαστήριο θύμα

Η κοινωνία διψάει για αίμα και η βουλή των ελλήνων είναι έτοιμη να θυσιάσει ένα μέλος της προκειμένου να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στα άλλα μέλη της να ανασυνταχθούν ενόψει των εκλογών. 

Η (διακομματική) απαίτηση είναι να δοθεί στη δημοσιότητα το όνομα του βουλευτή που μετέφερε στην ελβετία ένα εκατομμύριο ευρώ. Υπάρχουν και αυτοί που προτρέπουν το παραστρατημένο (;) συνάδελφο τους, να βρει το θάρρος και να το παραδεχτεί δημοσίως προτού αναγκαστούν να τον δώσουν βορρά στα ΜΜΕ.

Και γιατί δεν εμφανίζεται; Μήπως γιατί πιστεύει ότι το θέμα δεν τον αφορά; Μήπως επειδή δεν είναι ένας, αλλά πολλοί οι βουλευτές που μετέφεραν το "κομπόδεμα" τους στην επαρχία της ελβετίας; 

Anageos 

η ζωή είναι μεγάλη (κωστόπουλε) … κι αν την κάνεις καρναβάλι

Διαβάζοντας την επιστολή απάντηση απολογία του κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικες σκέψεις ψύχραιμες χωρίς ίχνος χαιρεκακίας , μερικες στιγμες μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας. 

Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται τη τελευταία στιγμή στο τελευταίο υστερόγραφο: ''ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε…" 

Δεν λέω , μπορεί και να'ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας 'δεν μετανοιώνω', αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα από τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο. Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώσης μέσα στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.

Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:

Η ζωή είναι μεγάλη κι αν την κάνεις καρναβάλι 

Θα'ρθει η ώρα να χτυπήσεις το ξερό σου (τ'αδειανό σου;)το κεφάλι

Γιάννης Αγγελάκας

Αναδημοσίευση πανδώρα

ο ευάγγελος βενιζέλος μιλάει στον anageo

Σε ένα διάλειμμα από τη σκληρή διαπραγμάτευση με τη τρόικα, συναντήθηκα τυχαία με το κο Βενιζέλο σε γνωστό  σούπερμαρκετ των βορείων προαστίων. Δεν είχε προλάβει ακόμα να γεμίσει το  "καλάθι της νοικοκυράς" με τα απαραίτητα τρόφιμα. Δεν έχασα την ευκαιρία τον πλησίασα για μια γρήγορη συνέντευξη. 

Anageos: Κύριε Βενιζέλο, φαίνεστε πεινασμένος. Η αλήθεια είναι ότι είχατε συνηθίσει στα κοψίδια και στα μπριζολίδια τόσα χρόνια και όπως και να έχει ήταν απότομη η προσγείωση στην αλάδωτη της Μέρκελ. Να φανταστώ ότι έχετε κλείσει ήδη τραπέζι στα βλάχικα; Αφήστε με να μαντέψω. Τρία κιλά Παιδάκια. Σκέτα. Χωρίς σως - αλλοιώνει τη γεύση άλλωστε.

Βενιζέλος: Ναι

Anageos: Ευχαριστώ

ένα video για τον σημίτη που δεν «έπαιξε» ποτέ

Στον τοίχο έστησε τον Κώστα Σημίτη η ομάδα Real Democracy Now! Berlin/GR, η οποία απαίτησε από τον πρώην πρωθυπουργό να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν σχετικά με την σημερινή κατάσταση της οικονομίας της Ελλάδος. Ο κ. Σημίτης αρνήθηκε να σχολιάσει την παρέμβαση και προχώρησε στο επόμενο θέμα. 

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης με θέμα «Η Ελλάδα στην κρίση; Πώς μπορεί η Ελλάδα να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στην Ευρώπη;» η οποία οργανώθηκε από το ίδρυμα Heinrich-Böll των Γερμανών Πρασίνων, η ομάδα Real Democracy Now! Berlin/GR πραγματοποίησε παρέμβαση με στόχο να καταδείξει τις ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού και των κυβερνήσεών του αναφορικά με την δυσχερή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, επιμένοντας στο θέμα της διαφθοράς και την ευθύνη συνεργατών του κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του (Siemens, Ferrostahl) αλλά ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος αρνήθηκε να τοποθετηθεί επί του θέματος.

Αναδημοσίευση κουτί της πανδώρας

ΠαΣοΚ: τότε που περνάγαμε καλά

Κοίτα να δεις τι βρήσκει κανείς άμα ψάχνει. Παλιές φωτογραφίες από διακοπές. Πάντα μου άρεσε να βλέπω παλιές φωτογραφίες. Πάνω από όλα για να μη ξεχνάω πως φτάσαμε σήμερα εδώ.  


Πραγματικά θεωρώ ότι ήταν αξέχαστες εκείνες οι εποχές. Ποιος δε θυμάται τα γέλια της Έλλης στα πειράγματα του Κάρολου, τα πικάντικα ανέκδοτα του Γιώργου, ποιός μπορεί να ξεχάσει τη ξαδέρφη του Γιώργου τη Δήμητρα που αν και είχε προστεθεί στη παρέα τελευταία είχε καταφέρει να γίνει η ψυχή της. Πόσα πράγματα περάσαμε μαζί. Πόσα πράγματα έχω να θυμάμαι από εκείνη την εποχή. Απορώ με μερικούς που θέλουν -λένε - σήμερα να τη ξεχάσουν και να τη διαγράψουν από τη μνήμη τους. Δε θέλουν - λένε- να ξύνουν παλιές πληγές. Δε θέλουν - λένε - να προκαλούν. Mα γίνονται αυτά;      


Τότε δεν ήταν που περνάγαμε όλοι καλά - έστω και με δανεικά. Τότε δεν ήταν που δεν είχαμε σκοτούρες και μνημόνια να μας αναγκάζουν να "δείχνουμε" στους άλλους προβληματισμένοι και σκεπτικοί. Το μόνο που μας ένοιαζε τότε, ήταν να περνάμε καλά. Που χρόνος για διάβασμα. Τώρα καταλαβαίνω το Μιχάλη που δε πρόλαβε να διαβάσει το μνημόνιο και πήγε να το ψηφίσει. Πόσα πράγματα είπαμε και εμείς ότι θα κάνουμε και δεν προλάβαμε. Πόσα πράγματα είπαμε ότι θα αλλάξουμε και δεν προλάβαμε. 

Τότε κάναμε ότι θέλαμε και δε δίναμε λογαριασμό σε κανένα. Είναι αλήθεια πως τότε δε μας ένοιαζε ποιος πληρώνει το λογαριασμό. Είχαμε λεφτά. Δεν μας πείραζε που πάντα οι άλλοι πληρώνανε το λογαριασμό. Στους άλλους έφτανε που έβλεπαν τα δικά τους παιδιά να περνάνε καλά και να διασκεδάζουν. 


Τα δικά τους παιδιά. Όλοι τα αγαπούσαν και όλοι ήθελαν να κάνουν μαζί τους παρέα. Ακόμα και ο Μάκης του άρθρου 99 που σήμερα από μια παρεξήγηση δε τον κάνουν παρέα ήταν στη παρέα μαζί με τον Κωστάκη το αγαπημένο παιδί του Αντρέα. 


Το χειμώνα η παρέα ξημεροβραδιαζόταν στο "κωλόσπιτο" που έλεγε γελώντας ο Βαγγέλης και τα καλοκαίρια κατηφόριζαν στην Ελούντα. Όλοι μαζί. Μια παρέα. Τώρα που το σκέφτομαι θυμάμαι μερικές βραδιές να πηγαίνουν όλοι μαζί στο σπίτι του Άκη, κάτω από την Ακρόπολη. Ήταν πολύ ωραίο σπίτι με ακριβό γούστο. Είχε δουλέψει πολύ σκληρά για χρόνια με γερμανούς και είχε κάνει το κομπόδεμα του.  


Δεν πείραζε κανένα που οι άλλοι πληρώνανε πάντα το λογαριασμό. Υπήρχαν λεφτά - έστω και αν ήταν δανεικά. Ωραίες στιγμές. Ανέμελες. Την ιστορία τη γράφουν οι παρέες. Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η παρέα θα μας μείνει αξέχαστη. Πόσα πράγματα μας άφησαν για να θυμόμαστε σήμερα.   


Anageos 

ποιός έκανε τη μαλακία;

τόσο αναλώσιμος ...

Θυμώνω, που ενώ σιχτίριζα τη μέρα της μαρμότας που ζούσα για χρόνια, τώρα την αναπολώ. Που άφησα το "δυτικό" καθωσπρεπισμό να επιβάλλει τα θέλω του στη δική μου ζωή. Που βάφτισα τον ωχαδελφισμό σε «μην σε νοιάζει τι κάνει ο άλλος, αν θέλεις να προκόψεις».

Θυμώνω, που η «εθνική κυριαρχία» δεν είναι ιδανικό, αλλά εργαλείο μέτρησης της ανοχής μας στην υποταγή. Θυμώνω, που παρακαλάω να μην πτωχεύσει η Ελλάδα τον Μάρτιο, αλλά αργότερα για να προλάβω να τακτοποιήσω «εκκρεμότητες». Που δεν μπορώ να βλέπω κώλους στην τηλεόραση και να ξεχνιέμαι. Θυμώνω που όταν οδηγώ στους γεμάτους λακούβες και λασπόνερα δρόμους, περαστικοί οδηγοί προσπερνούν αντικανονικά, καταβρέχουν τους πεζούς και ταυτόχρονα κορνάρουν επειδή δεν υποκλίνεσαι στην ανωτερότητα του καγιέν που ωστόσο δεν έχουν ακόμη ξεχρεώσει στην τράπεζα.

Θυμώνω περισσότερο γιατί τέτοιες στιγμές συμφωνώ με τους επικριτές της χώρας μου που μας θεωρούν λαό τρίτης κατηγορίας. Θυμώνω που διαπιστώνω πως η ζωή που έζησα ήταν η μετοχή –φούσκα στο χρηματιστήριο του ΜΑΤRIX. Θυμώνω που διαπιστώνω πως η ζωή που θα ήθελα να ζήσω, δεν είναι άλλη από αυτή που έζησα ως τώρα. Θυμώνω περισσότερο που παρά τη διαπίστωση αυτή, δεν μου «πάει» να πάρω το χάπι που θα με επαναφέρει στο ΜΑΤRIX, όσο και αν το θέλω. 

Θυμώνω που με έμαθαν πως «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Θυμώνω που τελικά διαπιστώνω πως είμαι τόσο αναλώσιμος, όσο το παιδάκι στο Σουδάν που ξεψυχά υπό το άγρυπνο βλέμμα του όρνεου στην περίφημη συγκλονιστική φωτογραφία. (Ο φωτογράφος δεν έσωσε το παιδάκι). Θυμώνω που με «πιάνω» να ανταλλάσσω την υπόληψή και την αξιοπρέπειά μου, για την παράταση του πρότερου ευήμερου βίου. Που θυμάμαι τις χρυσές ημέρες δόξας του 2004 και την παγκόσμια αναγνώριση του ελληνικού θαύματος και νομίζω πως το διάβασα στο βιβλίο της Ιστορίας. 

Θυμώνω που πια ονειρεύομαι μόνο στον ύπνο, γιατί αν ονειρευτώ για τη ζωή μου θα είμαι γραφικός. Θυμώνω που το παιδί μου ονειρεύεται χωρίς να ξέρει πως του έχουν ήδη στερήσει το δικαίωμα. Θυμώνω που δεν έχω πια ούτε αυτό το δικαίωμα να απελπίζομαι. Θυμώνω που θέλω να κλάψω, αλλά δεν έχω χρόνο ούτε για αυτό. Που πρέπει να προλάβω να ξεκαθαρίσω τι μου ανήκει, να το πω και στους άλλους, να το περιφρουρήσω, να του βάψω επάνω και μια κόκκινη γραμμή. Θυμώνω που πρέπει να επιλέξω αν θα ταπεινωθώ προβάλλοντας ψήγματα αξιοπρέπειας ή αν θα εξευτελιστώ με συνέπειες μη αναστρέψιμες. 

Θυμώνω που δεν είμαι τόσο «πνευματώδης» ώστε να φιλοσοφήσω για τα θετικά του βιασμού μου. Που δεν ξέρω αν προκάλεσα το βιασμό μου ή αν συνέβη λόγω της διαστροφής του θύτη. Θυμώνω που περιφέρομαι σε κατάσταση σοκ, ψυχολογικό κουρέλι, ατιμασμένος, χωρίς αξιοπρέπεια. Θυμώνω, που παρ’ όλα αυτά δέχομαι συγκαταβατικά να ζήσω το Κωσταλέξι μου, αρκεί να έχω ένα πιάτο φαί, να επιβιώνω. Δεν θυμώνω, οργίζομαι. Κάθομαι κατάκοπος στον καναπέ του σπιτιού μου και οργίζομαι.

Αναδημοσίευση koutipandoras

καρατζαφέρης ο κονφερασιέ

Πολύ μου άρεσε αυτό που είπε ο Τσίπρας για τον Καρατζαφέρη, πως έχει δηλαδή ρόλο «κονφερασιέ» όσον αφορά στις δηλώσεις του στους δημοσιογράφους, γύρω από τις συζητήσεις με τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες και την επάρατο τριπλέτα. Κάτι έχει ψυλλιαστεί ο επικεφαλής του Συ.Ριζ.Α. 

Του χαρίζω λοιπόν μια φωτογραφία του Καρατζαφέρη επί το έργον από τα τέλη των sixties, όταν ο τελευταίος, ως νεαρός … κονφερασιέ, παρουσίαζε στο κοινό την ιταλίδα τραγουδίστρια Rita Pavone. Η φωτογραφία προέρχεται από το ελληνικό άλμπουμ της Rita Pavone “Ci Vuole Poco… Vol.2” [RCA Victor KLG 20018].

Αναδημοσίευση diskoryxeion.blogspot

το "βαθύ" ΠαΣοΚ της Αυριανής

Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠαΣοΚ (το αν ανήκαν στο "βαθύ", το "ρηχό" , ή το "χαμερπές" είναι αδιάφορο) στήριζαν την "Αυριανή" του γκεμπελίσκου Κουρή (που τώρα διώκεται για την χρεωκοπία του Alter). Έχει ο καιρός γυρίσματα και ο Χατζιδάκις, [που αναφερόταν ως 'Ο ΠΟΥΣΤΗΣ' σε πρωτοσέλιδα της Αυριανής], από εκεί που βρίσκεται, μάλλον θα χαμογελάει πικρά...

Το θέμα τώρα είναι ένα: σήμερα, εν ετει 2012, έχει λόγο ύπαρξης το ΠΑΣΟΚ; Πιστεύει κανείς σε οβιδιακές μεταμορφώσεις; Μπορεί ο βάλτος της Ιπποκράτους να μετατραπεί σε λιβάδι με μαργαρίτες; Έχει σημασία αν ο Λοβέρδος ή ο Βενιζέλος βράζουν στον 6ο ή στον 7ο κύκλο του δαντικού Inferno; Ο Κουλούρης δεν είναι απλώς ένα ποταπό ανθρωπάκι που επί 30 χρόνια παραβίαζε κάθε νόμο, αλλά ένα δαρβινικό species, ένα βλαβερό είδος που πρέπει να χαθεί για να μπορέσει η Ελλάδα ν' αλλάξει πρόσωπο.

ΥΓ. Όσο για τα άλλα κόμματα: κι αυτά βρίσκονται από χρόνια στην εντατική και απλώς αρνούνται πεισματικά να πεθάνουν. Όσο όμως δεν πεθαίνουν αυτά, πεθαίνουμε εμείς.

Αναδημοσίευση Lifo

γαπ: το τέλος

Ο ΓΑΠ αν δεν ήταν αυτό που είναι, δηλαδή ένα προϊόν μιας αστικής οικογένειας που μεγάλωσε με σκοπό να μας κυβερνήσει κάποια στιγμή (στην ίδια κατηγορία ανήκει τόσο ο Κωστάκης όσο και η θυγατέρα του Μητσοτάκη), θα μπορούσε να είχε κάνει καριέρα ως αθλητής κανόε καγιάκ ή ακόμα και ως ηθοποιός. 

θεωρώ ότι ο μεγάλος Αγγελόπουλος θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του και να του βρει το κατάλληλο ρόλο ανάμεσα στις ατελείωτες σκηνές σιωπής του "Μελισσοκόμου". Τον φαντάστηκα και στη θέση του ομορφάντρα τη γνωστής διαφήμισης ή ακόμα και σε σκηνές δίπλα στο μίστερ μπιν. Είμαι σίγουρος ότι τις ίδιες σκέψεις τις έχει κάνει και αυτός. Ας όψεται η ματαιοδοξίας της μαργαρίτας να τον καμαρώσει πρωθυπουργό. Αλλιώς ακόμα θα έκανε πους άπς στη Νέα Ερυθραία και δε θα φοβότανε μήπως  χαλάσει το δημόσιο προφίλ του.

Ακούγοντας τον τις προάλλες να μιλάει στους βουλευτές του ΠαΣοΚ και να εξυμνεί το έργο και τις υπηρεσίες της κυβέρνησης του στο τόπο, για μια στιγμή νόμιζα ότι άκουγα το Κωστάκη μερικά χρόνια πριν, ξεχνώντας ότι αυτός πάσχει από αφωνία και ο μόνος λόγος για να ανοίξει το στόμα του πλέον είναι για ένα καλοψημένο πιάτο φαγητό.

Μερικά φθαρμένα υλικά του παλαιοκομματικού ΠαΣοΚ, που ανδρώθηκαν πολιτικά  επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου και, επιμένουν να τον κρατάνε γαντζωμένο στην καρέκλα, σκεπτόμενοι προφανώς πως το τέλος του παπανδρειμού θα φέρει αυτόματα και το δικό τους τέλος.

Στο καλό μεγάλε και από το πεζοδρόμιο.

Anageos

το λάιφστάιλ θρηνεί στο μεταγωγών

Άλλος με χειροπέδες προφυλακισμένος για χρέη προς το Δημόσιο, άλλος πουλάει το σπίτι του για να μην πάει φυλακή, άλλος λουφάζει και περιμένει τη σειρά του. Το λάιφστάιλ πέθανε, λένε. Δεν πέθανε τώρα, διορθώνω. Έχει πεθάνει από καιρό, τώρα εξαπολύθηκε η δυσωδία των πτωμάτων του.

Η εγχώρια βιοτεχνία του λαϊφστάιλ, εκδότες, μοντελίστ, δημοσιογράφοι, μοντέλες, γλάστρες, τηλεπερσόνες, πάρτι άνιμαλ, ντίλερ, κοθώνια, θύματα, γεννήθηκε στη δεκαετία του ’80 και άνθησε όσο κυκλοφορούσε ορμητική η δίψα της ανόδου, ο θαυμασμός για την αρπαχτή, και άφθονο μαύρο χρήμα. Εξέπνευσε όταν μαράθηκαν όλα αυτά. Παρήγαγε αέρα.

Ήταν μια φούσκα, Η φούσκα, που μέσα της όμως περιείχε τον τοξικό αέρα του θράσους, του κυνισμού, την υπόσχεση της επιτυχίας, κι εντέλει τον αέρα της ματαίωσης και της διάψευσης. Εξέφρασε το ήθος του μαύρου χρήματος, του χρήματος της αρπαχτής και του χρηματιστηρίου, δηλαδή τα χρυσά χρόνια του πρώτου ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα χρόνια του εκσυγχρονισμού και της ολυμπιακής ευφορίας. Εντούτοις η αναμφίλεκτη επιρροή του εφαρμοζόταν ενδοφλέβια στα λαϊκά πλήθη, στους πελάτες: σε αυτά το Κλικ και οι επίγονοι έκαναν ενέσεις μαγκιάς και σεξισμού. Τα λαϊκά παιδιά από τις δυτικές συνοικίες και τη διψαλέα επαρχία ρουφούσαν συνταγές ανόδου διατυπωμένες σε καλιαρντο-ποπ, τα λαϊκά παιδιά κατανάλωναν τα εγχειρίδια της καλής κατανάλωσης και πείθονταν ότι δεν ζούσαν στο Μπουρνάζι αλλά στη Σάντα Μόνικα ή στο Μανχάταν. 

Κι αυτά τα διαβουκολευμένα πλήθη προσγειώνονταν άτσαλα από τον κόσμο του Κλικ στον κόσμο του σκληρού μεροκάματου, κι από κει στον κόσμο της πικρής χρεοκοπίας. Τώρα όλοι μυρίζουν τη δυσωδία των πτωμάτων. Στην 25ετία της τροχιάς τους όμως πολύ λίγοι διείδαν τη σχέση αυτού του αισθητικού και πενυματικού σκουπιδιού με την σαθρή κοινωνία που εξέφραζε. Οι εκδότες και σκουπιδογεννήτριες εκαλούντο στα τηλεπάνελ να σχολιάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα και την πολιτική σκηνή, εκαλούντο ως τιμητές της ελληνικής κοινωνίας, είχαν και έχουν στενές σχέσεις με κορυφαίους πολιτικούς, νυν και πρώην υπουργούς, έπαιρναν υπερδάνεια από τις «κουτές» τράπεζες, άντλησαν δισεκατομμύρια δρχ. από το Χρηματιστήριο, μπαινόβγαιναν στις επαύλεις του μεγάλου χρήματος, έκαναν μπίζνες και κολεγιές. 

Οι ισχυροί τούς χρησιμοποιούσαν, σαν διασκεδαστές, σαν πλυντήρια, σαν βαποράκια, σαν παπαγάλους. Αλλά και συναγελάζονταν, έπιναν και γελούσαν μαζί· διότι είχαν κοινό το έθος και την κουλτούρα. Μεγαλοπαράγοντες και φτωχοδιάβολοι μοιράζονταν τον ίδιο πολιτιστικό ορίζοντα, είχαν ίδιες αισθητικές αναζητήσεις, ίδιες πνευματικές ανησυχίες. Αργά τη νύχτα, μετά το Μέγαρο των χορηγιών, μετά τα ακριβά ρεστοράν, όλοι κατέληγαν στον Μαζωνάκη και την Πέγκυ Ζήνα. Όλοι.

'Ολοι, οι ίδιοι, συνωστίζονταν στα αριθμημένα και στα VIP των γηπέδων, γαύροι και βάζελοι, χειροκροτητές προέδρων και συνδαιτημόνες λαμογιών, περιστοιχισμένοι από μπράβους και νονούς. Ολοι, οι ίδιοι, έκαναν ρεζερβέ στα στέκια της Μυκόνου, κι αργότερα έχτιζαν φαραωνικές επαύλεις αυθαίρετες στις αλωθείσες Κυκλάδες. Οι ίδιοι που πηδούσαν από κότερο σε κότερο. Την είχε καταλάβει ο Τσουκάτος τούτη τη γενετική σχέση, είχε δει ότι κι ο Γιώργος Παπανδρέου προτιμούσε το Κλικ για συνεντεύξεις περί αειφορίας και free μαριχουάνας, εξ ου και συμβούλευσε τον εκσυγχρονιστή Σημίτη να συνάξει το ΠΑΣΟΚ στο μοδάτο Βαρελάδικο ― όπερ και έπραξε ο καλβινιστής πρωθυπουργός. Ας είναι. [edit: O K. Σημίτης την τελευταία του ουσιαστική συνέντευξη πριν τις εκλογές 2000 και την πρώτη μετεκλογική την παραχώρησε στο Nitro. Στο ίδιο έδωσε συνέντευξη και ο Κώστας Μητσοτάκης].

Ας ξύσουμε τη φτενή χρυσομπογιά, που γράφει κλικ, μαξ, φλας, νίτρο, φρι πρες, σταρ, δεν ξέρω γω τι. Ο τσίγκος, από κάτω, είναι χτυπημένος με τατουάζ «ΠΑΣΟΚ for ever», «χρήμα über alles», «σκυλοπόπ», «κλεπτοκρατία». H βιοτεχνία μεταποιούσε φτηνά υλικά και τα πουλούσε σαν Greek Dream. Η κλεπτοκρατία χρειαζόταν όργανα ιδεολογικής κυριαρχίας πολυδύναμα, πέρα από την επίσημη προπαγάνδα. Το λάιφστάιλ ήταν αυτό ακριβώς το όργανο υπόγειας, αθέατης, διαβρωτικής προπαγάνδας, όργανο εκμαυλισμού και κυριαρχίας: πλάσαρε την παράγκα για παλατάκι, κι ο φτωχοδιάβολος μες στην παράγκα χόρταινε την απληστία του με ηδονοβλεψία και ψευδαίσθηση: μπορούσε να ξοδέψει τρία μηνιάτικα ή ένα διακοποδάνειο για μια βδομάδα στη Μύκονο, να κολυμπήσει πλάι στα σελέμπριτι και να ψωνίσει Gavalas.

Πολλοί βιοτέχνες του λάιφστάιλ κυκλοφορούν ακόμη στα μήντια, ξεπουπουλιασμένοι, κυνηγώντας το μεροκάματο του κλόουν με το πλατινένιο ρινοδιάφραγμα, άλλοι ξεπλένονται ως δημοσιογράφοι αφού ξέπλυναν χρήμα, άλλοι υποδύονται τους ξινούς τιμητές και τις Αντουανέτες. Οι περισσότεροι ξέπεσαν. Η παράγκα κατέρρευσε, τα σελέμπριτι θρηνούν στο Μεταγωγών και στα πρωτοδικεία, ξεπουλάνε Ντόλτσε ε Καμπάνα, Καγιέν, Λέξους και σπίτια.Οι μαικήνες τους κάνουν ότι δεν τους ξέρουν, δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα. Μαζί με την παράγκα όμως καταρρέει και η χώρα που τους ανέχθηκε, τους έθρεψε, τους μιμήθηκε και τους θαύμασε.


Αναδημοσίευση vlemma.wordpress.com

sex drugs και χούντα

Προβλήματα στην κυβερνητική χούντα προκαλεί το νομοσχέδιο για την αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών, όταν τελείται σε ιδιωτικό χώρο. Η Νέα Δημοκρατία και το ΛΆΟΣ είναι κατά της ψήφισης του νομοσχεδίου επειδή φοβούνται πως, αν αποποινικοποηθεί η χρήση ναρκωτικών σε ιδιωτικό χώρο, θα σταματήσουν οι πολίτες να βλέπουν τηλεόραση, ενώ δεν αποκλείεται να πάρουν και τα όπλα.

Πάντως, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν η Νέα Δημοκρατία και το ΛΆΟΣ για την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών σε ιδιωτικό χώρο, αφού σύντομα όλοι οι χώροι θα είναι δημόσιοι. Η ολοένα και μεγαλύτερη αστυνόμευση –σύντομα θα ξυπνάς με μια διμοιρία ΜΑΤ πάνω από το κεφάλι σου- σε συνδυασμό με την χρεοκοπία και την απώλεια των περιουσιών οδηγούν στο συμπέρασμα πως, όπου να ‘ναι, οι ιδιωτικοί χώροι θα είναι ελάχιστοι, οπότε η χρήση ναρκωτικών θα είναι παράνομη παντού.

Άλλωστε, οι πλούσιοι χρήστες ναρκωτικών και οι μεγαλέμποροι ποτέ δεν συλλαμβάνονται – ούτε σε δημόσιους, ούτε σε ιδιωτικούς χώρους. Βέβαια, είναι προφανές πως η Νέα Δημοκρατία και το ΛΆΟΣ θέλουν να προστατεύσουν τα συμφέροντα των μπάτσων που αποτελούν μεγάλο κομμάτι της κομματικής πελατείας τους, και τα συμφέροντα των οποίων θα θιχτούν -αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο-, αφού θα μπορεί το κάθε τσογλάνι να πουλάει ναρκωτικά, οπότε οι μπάτσοι θα πρέπει να ζουν μόνο από το μισθό τους και όσα βγάζουν από τη σωματεμπορία και την προστασία νυχτερινών κέντρων.

Από την άλλη, η άρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΆΟΣ να ψηφίσουν το νομοσχέδιο για την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών σε ιδιωτικό χώρο αποτελεί μιας πρώτης τάξης διαφήμιση για τα ναρκωτικά – αφού δεν τα γουστάρουν αυτοί, καλά θα είναι τα ναρκωτικά. Όταν μάλιστα μαθαίνεις πως κατά της ψήφισης του νομοσχεδίου τάσσεται και το ΚΚΕ –που θα κάνει μάλιστα και …συλλαλητήριο διαμαρτυρίας-, νιώθεις μια τρελή επιθυμία να πέσεις στα ναρκωτικά και να τα δοκιμάσεις όλα.

Αναδημοσίευση πιτσιρίκος