ο πολιτικός γάμος γαπ - βενιζέλου

Ο παράταιρος πολιτικός γάμος των ΓΑΠ και Βενιζέλου τη χρονική στιγμή που έγινε, φαινόταν ξεκάθαρα πως εξυπηρετούσε και τους δύο - μέχρι χθες - άσπονδους "συντρόφους". 

Ο ΓΑΠ ήταν ξεκάθαρο ότι έψαχνε εναγωνίως κάποιον, που σε αντίθεση με τον ίδιο, θα έπρεπε να έχει το πολιτικό ανάστημα να βγει μπροστά και να κάνει τη λάντζα. 

Οι πεφωτισμένοι "φίλοι ΓΑΠ", που όλοι μας τους μάθαμε μέσα από τις λίστες του επικρατείας και οι οποίοι προβλήθηκαν από τα φίλα ΜΜΕ ως φρέσκα μυαλά χωρίς τις  πράσινες αγκυλώσεις του παρελθόντος, αποδείχτηκαν μπαχαλάκιδες της πολιτικής, αφού το μόνο φρέσκο νέο που έφεραν στην κοινωνία ήταν η είδηση της "αποκαθήλωσης" τους από το κάδρο του ΠαΣοΚ.

Ο Βενιζέλος δε μπορούσε να πει όχι - πρωτίστως στο πολιτικά πληγωμένο εγώ του και δευτερευόντως - στο σάλπισμα σωτηρίας του ΓΑΠ. Είχε στο νου του ότι αυτή τη φορά, σε αντίθεση με την παταγώδη αποτυχία του να εκλεγεί πρόεδρος του ΠαΣοΚ, θα μάζευε τη μπάνκα από το τραπέζι. Τα φιλοκυβερνητικά παπαγαλάκια τον ενθάρρυναν εμφανίζοντας τον ούτε λίγο ούτε πολύ ως μονόδρομο. Του δινόταν η ευκαιρία να αποκτήσει τα απαραίτητα ερείσματα στη διεθνή πολιτική σκηνή.


Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, με το ΓΑΠ να κρύβεται, ανίκανος πολιτικά να αποδομήσει το κρατικοδίαιτο κράτος που δημιούργησε ο πατέρας του και τον Βενιζέλο να εκλιπαρεί στο περιστύλιο της βουλής, τους 'άνεργους' συντρόφους του να ψηφίσουν το ένα μετά το άλλο τα νομοσχέδια του αίσχους, για να μην τον μαλώσει το μεγάλο αφεντικό.


Anageos