delete multiple items

όλοι οι καλοί χωράνε

θόδωρος αγγελόπουλος: τίτλοι τέλους

Ως αποχαιρετισμό μια αφήγηση του Τονίνο Γκουέρα (Ιταλού συγγραφέα και συνσεναριογράφου του): «Θυμάμαι πάντα τον τρόπο με τον οποίο στεκόταν δίπλα στο μπαρ του καφέ Τσεντράλε στο Σανταρκαντζέλο αφοσιωμένος στο φλιτζάνι του καφέ. 

Μικρές γουλιές, με μια αιωνιότητα απόσταση η μία από την άλλη. “Εσείς πίνετε τον καφέ”, μου λέει ο Θόδωρος για να δικαιολογήσει το μακρύ τελετουργικό, “εγώ τον απολαμβάνω”». 

Αναδημοσίευση καθημερινή

υπουργός συνελήφθη με σκονάκι

Αντιμέτωποι με το πρώτο τους τεστ για το υπουργικό τρίμηνο, ήρθαν χθες τα μέλη της κυβέρνησης, κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου, όταν ο πρωθυπουργός τους ζήτησε ξαφνικά να βγάλουν μια κόλλα χαρτί, να γράψουν επάνω το όνομά τους και να απαντήσουν σε τρεις από τις τέσσερις ερωτήσεις που τους υπαγόρευσε. 

Όπως δήλωσαν οι πρώτοι υπουργοί που βγήκαν από το υπουργικό, τα θέματα ήταν σχετικά εύκολα, αν είχες διαβάσει το μνημόνιο και ελπίζουν ότι θα περάσουν στο υπουργείο που έχουν δηλώσει. Μετά το τέλος της πρώτης εξέτασης ο κ. Παπαδήμος, διευκρίνησε ότι όλες οι ερωτήσεις βρίσκονταν στα SOS και κάποιος που είχε διαβάσει δεν θα είχε πρόβλημα.

Πρόσθεσε επίσης ότι αναγκάστηκε να συμπεριλάβει μια ερώτηση παγίδα, που στόχο είχε να εξακριβώσει αν κάποιος παριστάνει ότι δεν έχει διαβάσει το μνημόνιο, γιατί φιλοδοξεί να πάει για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Αυτό έγινε γιατί έχει παρουσιαστεί το φαινόμενο κάποιοι μαθητές να παριστάνουν τους αδιάβαστους γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα πάρουν με το μέρος τους τον μέσο Πασόκο, αφού προφανώς δεν έχουν και σε μεγάλη υπόληψη τη νοημοσύνη του. 

Τέλος, κατά τη διάρκεια του διαγωνίσματος σημειώθηκε ένα μικροεπεισόδιο με υπουργό που συνελήφθη με σκονάκι, με αποτέλεσμα να μηδενιστεί η κόλλα του στον επερχόμενο ανασχηματισμό.

Αναδημοσίευση protagon.gr

μνημόνιο: η λύση για όσους είναι ακουστικοί τύποι

τέλος εποχής για το ΠαΣοΚ

Οι δημοσκοπήσεις είναι καταλυτικές. Πιθανότατα, το εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει το 2 μπροστά. Η αιτία της διαφαινόμενης εκλογικής συντριβής του κόμματος, που έβαλε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τη σφραγίδα του στον κύκλο της μεταπολίτευσης, είναι προφανής. 

Η μεταλλαγή του άλλοτε υπερασπιστή των μη προνομιούχων σε σταυροφόρο του Μνημονίου έφερε το άλλοτε κραταιό Κίνημα σε μετωπική σύγκρουση με τη μικρομεσαία θάλασσα, η οποία το ανέδειξε και το στήριζε για δεκαετίες. Ο πολλαπλασιασμός των οικονομικών και κοινωνικών ερειπίων, ως αποτέλεσμα της ασκούμενης θεραπείας-σοκ, διέψευσε τις ελπίδες για υπέρβαση της κρίσης, συσσώρευσε κοινωνική απόγνωση-οργή και αποδόμησε πολιτικά και εκλογικά το ΠΑΣΟΚ. 

Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει να παραμείνει κόμμα εξουσίας, ή αντιθέτως θα εκφυλισθεί, ακολουθώντας τη μοίρα της πάλαι ποτέ Ενωσης Κέντρου. Για πολλά χρόνια, ήταν «μαγαζί-γωνία» με σταθερή πελατεία, ένα αποτελεσματικό πολιτικοεκλογικό brand name. Σήμερα, έχει μετατραπεί στο αντίθετο. Εχοντας σε μεγάλο βαθμό ταυτισθεί με τα οξυνόμενα αδιέξοδα, το ΠΑΣΟΚ απωθεί ακόμα και τις κοινωνικές δυνάμεις που μέχρι προσφάτως συναποτελούσαν τον κορμό της εκλογικής βάσης του. Η πολιτική απαξίωση δεν αφορά μόνο τον Γιώργο Παπανδρέου. Αφορά το σύνολο σχεδόν των ανωτάτων στελεχών και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Γι’ αυτό και η αλλαγή ηγεσίας δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι εξίσου πια ταυτισμένος μ’ αυτή την πολιτική. 

Ο Ανδρέας Λοβέρδος προσπαθεί να εκφράσει το κόμμα του Μνημονίου και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν πείθει με την πρόσφατη στροφή του. Η εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ θα πυροδοτήσει αναπόφευκτα διεργασίες που πιθανόν να οδηγήσουν και σε διάσπαση. Η νομή (ή η προσδοκία νομής) της εξουσίας λειτουργούσε ως ισχυρή κεντρομόλος δύναμη και διατηρούσε υπό την ίδια στέγη δυνάμεις με αντίθετα ιδεολογικοπολιτικά προτάγματα. Σήμερα, δεν υφίσταται ως ρεαλιστική προοπτική. Ο,τι μείνει ή προκύψει από το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ελπίζει μόνο σε ρόλο συμπληρώματος σε κυβερνήσεις συνεργασίας.  

Η μεγάλη πλειοψηφία των παραδοσιακών κεντροαριστερών ψηφοφόρων εγκαταλείπει εκλογικά το ΠΑΣΟΚ, επειδή δεν το αναγνωρίζει πια ως εκφραστή αυτού του χώρου. Μια σημαντική μερίδα τους έχει ήδη μετατραπεί σε ιδιότυπους εκλογικούς πρόσφυγες, φουσκώνοντας τα δημοσκοπικά ποσοστά κυρίως της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους αυτοί οι ψηφοφόροι νιώθουν προσωρινοί πρόσφυγες κι όχι μόνιμοι μετανάστες. Το εάν τελικώς θα επιστρέψουν εξαρτάται από τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά. 

Η πολιτική, όπως και η ζωή, απεχθάνεται τα κενά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αύριο θα προκύψει ένα νέο κόμμα που θα μονοπωλήσει την πολιτική έκφραση της κεντροαριστεράς. Η οικοδόμηση κόμματος εξουσίας είναι ασύγκριτα δυσκολότερο έργο από την κατεδάφισή του. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο το έκανε ο Ανδρέας και το δεύτερο ο Γιώργος Παπανδρέου.

Του Σταύρου Λυγερού, Καθημερινή

ο μαργαρίτας έφυγε .. οι μαργαρίτες έρχονται

Ο 'μαργαρίτας', πρώην εντεταλμένος πρωθυπουργός του ΔΝΤ, από το ποδήλατο έπεσε από τη καρέκλα δε λέει να πέσει με τίποτα. Άλλος ένας πολλά υποσχόμενα μάγος της πολιτικής, με μοναδικό προσόν το επίθετο του μπαμπά, αφού έκανε πράξη το γινάτι της μαμάς, γίνετε τέως και μας αφήνει στον επόμενο ... μάγο. 


Δε προλάβαμε να τον ξεπροβοδίσουμε και άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες υποψηφιότητες στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ. "Θα ήταν αστόχαστο (;;;)  να σκεφτεί κανείς ότι όσοι επιχειρήσουν να αλλάξουν τη κεντροαριστερά στην Ελλάδα θα είναι απόντες από τα μεγάλα στοιχήματα". 


Τάδε έφη Χάρης Καστανίδης. Δε ξέρω τι να σχολιάσω. Το αστόχαστο; την αλλαγή πλεύσης της κεντροαριστεράς; Από την άλλη σκέφτομαι ότι από τη στιγμή που κατάφεραν να μας επιβάλουν τον ΓΑΠ, οι "βίζιτες" της πίσω πόρτας του Μαξίμου, όλα μπορεί να ζήσει να τα δει η επαρχία της Μέρκελ. Ακόμα και υποψηφιότητες τύπου Τζουμάμα, Καστανίδη ή και Λοβέρδου σήμερα δε προκαλούν γέλιο ή απορία. Σε κοιτάνε στα μάτια και σου λένε θέλω να σε σώσω βρε αδερφέ. Τι να πεις; Δε θέλω; Στο κάτω κάτω της γραφής στα κόμματα εξουσίας υπάρχει stock από μαθητευόμενους μάγους που επιθυμούν να μάθουν στη πλάτη μας. Και απειλούν να το κάνουν.


Anageos

το υπουργηο μεταφερθικε

Το "λάθος" στη φωτογραφία δεν είναι στην ορθογραφία. Πάλι καλά που ο συγκεκριμένος άνθρωπος προσφέρθηκε να   ενημερώσει τους συνανθρώπους του ότι το Υπουργείο μεταφέρθηκε σε νέα διεύθυνση. 

Το "λάθος" είναι ότι η νοοτροπία του "γρήγορα όχι - πρόχειρα ναι" έχει ποτίσει τόσο πολύ τη ζωή μας που πλέον έχει γίνει στάση ζωής.

Ανίκανοι άνθρωποι σε δημόσιες θέσεις και αξιώματα. Άνθρωποι που εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε να μεταφέρουν τη ζωή μας στην επόμενη στάση. Ας ελπίσουμε η στάση αυτή να είναι και η τελευταία.

Anageos

μια απίστευτη οικογενειακή φωτογραφία

Τα εξάδυμα με τους γονείς τους

Αναδημοσίευση the insider

τους συνεχάρεις χρηστάκη παπουτσή;

Αναρωτιέμαι, βέβαια, γιατί αυτή η μεγάλη απορία για τον Κίμωνα που δεν ήθελε έλεγχο; Γιατί τα γέλια και ο χλευασμός; Ποιος εξέλεξε τον Κουλούρη βουλευτή τόσες φορές, ψηφίζοντάς τον. 

Μήπως μας τον επέβαλαν και αυτόν… οι ξένες δυνάμεις; Συνάδελφος του Κίμωνα δεν ήταν ο πρώην υπουργός της ΝΔ, Μαρκόπουλος που φώναζε «είμαι βουλευτής και θα με σερβίρεις πρώτα απ’όλους»; 

Πόσοι ανώνυμοι και επώνυμοι «Κουλούρηδες» παραβιάζουν κάθε μέρα τους κόκκινους σηματοδότες και όλο και κάποιον γνωστό έχουν να τους «σβήσει» τη κλήση; Πόσοι «Κουλούρηδες» παραβιάζουν τις ουρές της εφορίας- από αυτούς που πάνε φυσικά και με κίνδυνο να γελάσετε μαζί μου που το γράφω ακόμα και ως ενδεχόμενο-, πόσοι από εμάς δεν χρησιμοποιήσαμε κάποιον γνωστό μας για να παρακάμψουμε μια ουρά ή μια διαδικασία; Δεν είναι καθόλου απίθανο μάλιστα, το μεγαλύτερο γέλιο και χλευασμό να τον έριξαν στον Κίμωνα και κάποιοι που το δίπλωμα οδήγησης το πήραν «λαδώνοντας».  

Αν για τους ξένους η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα για τουρισμό, για εμάς που ζούμε σε αυτή είναι και πολύ διασκεδαστική. Είμαστε στην ουσία όλοι Κουλούρηδες, αν τολμήσουμε φυσικά να κοιταχτούμε στους καθρέπτες μας.

Αναδημοσίευση protagon.gr

χαλυβουργία ελλάδος: πάγωσε η τσιμινιέρα

Η πρώτη ελληνική βιομηχανία χάλυβα, που έφερε τον τίτλο "Ελληνική Χαλυβουργία" ιδρύθηκε από την οικογένεια Σταύρου Σαλαπάτα στην οδό Πειραιώς στην Αθήνα το 1937. Το 1951, το εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας μετακόμισε στον Ασπρόπυργο Αττικής, όπου λειτουργεί ακόμα ως μία από τις δύο μονάδες της «Χαλυβουργίας Ελλάδος» με ετήσια παραγωγική δυναμικότητα 400.000 τόνους χάλυβα από ανάτηξη παλαιοσιδήρου. 

Οι 379 εργαζόμενοι της εταιρείας είναι στο πόστο τους καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το εργοστάσιο δουλεύει σε 24ωρη βάση. Η πρώτη βάρδια ξεκινά στις 6:30 το πρωί, τότε που φεύγει η τελευταία. Λιώνουν τα παλιοσίδερα στο φούρνο, βγαίνει λάβα, τη ρίχνουν σε μεγάλα χωνιά, μεταφέρεται στο επόμενο τμήμα, μπαίνει στη μηχανή χύτευσης και καταλήγει στο ελασματουργείο. "Το χειμώνα είναι καλά" λένε, έχει μόνο 40 βαθμούς Κελσίου, το καλοκαίρι χτυπάει 60αρια. 

Τον τελευταίο καιρό δεν είναι κανείς στο πόστο του. Περιφρουρούν την απεργία τους που ξεκίνησε στις 31 Οκτωβρίου, όταν η ιδιοκτησία προχώρησε σε μαζικές απολύσεις 34 συναδέλφων τους, χωρίς ειδοποίηση, χωρίς αιτιολογία, με τη συνδρομή δικαστικού επιμελητή που ανέλαβε το έργο της θυροκόλλησης. Έτσι κι αυτοί αποφάσισαν ότι είτε θα επιστρέψουν όλοι μαζί στις δουλειές τους, είτε θα στολίσουν χριστουγεννιάτικο δέντρο στις πύλες της χαλυβουργίας. 

Είναι σαφές ότι «κρίση είναι ευκαιρία». Ευκαιρία για τη συμπίεση του εργατικού κόστους, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το γκρέμισμα του εργατικού δικαίου και την εμπέδωση χαρακτηριστικών υποταγής και ηττοπάθειας στους εργαζομένους. 

Ο στόχος είναι η εσωτερική υποτίμηση και ο σημερινός ιδιοκτήτης του εργοστασίου κ. Μανεσης πρωτοστατεί αξιοποιώντας στο έπακρο όλα τα αντεργατικά νομοθετήματα της μνημονιακής πολιτικής. Το διακύβευμα σ’ αυτή την υπόθεση δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στη Χαλυβουργία Ελλάδος αλλά εν γένει τους μισθωτούς στη βαριά βιομηχανία της χώρας. Πείραμα είναι. 

Αν πετύχει η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων εδώ, θα εξαπλωθεί παντού. Γι’ αυτό και η εργοδοσία παίζει τα ρέστα της. Από τις απειλές για αναστολή λειτουργίας του εργοστασίου μέχρι προσπάθειες υπονόμευσης της δυναμικής και της ενότητας των εργαζομένων, ενεργοποιεί κάθε είδους μεθόδους τρομοκρατίας φτάνοντας μέχρι το σημείο να κοινοποιήσει άλλες 16 απολύσεις εν μέσω απεργίας κατά παράβαση οποιοδήποτε ίχνους εργατικής νομοθεσίας. Έτσι ο κατάλογος των απολυμένων φτάνει πλέον τους 50. 

Σ’ αυτές τις πύλες λοιπόν δεν παίζεται μόνο το εισόδημα των χαλυβουργών αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Η αφύπνιση της ταξικής συνείδησης των εργαζομένων της χώρας σε μια περίοδο που η πόλωση διαπερνά οριζοντίως την ελληνική κοινωνία. Συμβολίζει την αγωνία ολόκληρου του εργατικού κινήματος που σ’ αυτό τον παρατεταμένο πόλεμο βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση και μια νίκη θα αναζωπύρωνε την αυτοπεποίθηση του.

Δε χωράει στα δελτία των 8. Χωράει όμως στις ψυχές των εργαζομένων και της νεολαίας που δίνουν στη λέξη αλληλεγγύη ξανά περιεχόμενο και σημασία. Η αποθήκη του σωματείου έχει γεμίσει με τρόφιμα, είδη ρουχισμού ακόμα και παιδικά παιχνίδια.

Αναδημοσίευση alfavita.gr

δεν ήρθε ακόμα το νέο έτος. Ή μήπως ήρθε;

Όλοι μας ελπίζουμε το 2012 να διώξει μακρυά τη σιωπή που άφησε πίσω του το 2011. Μέσα μας όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι μας περιμένουν ακόμα δυσκολότερες μέρες. 

Μεγαλύτερη ανασφάλεια, ανεργία, κοινωνικοί αποκλεισμοί και εργασιακά διλήμματα επιβίωσης θα αποτελέσουν μέρος της καθημερινότητας για πολλούς από εμάς. 

Η ανικανότητα των τριών-τεσσάρων οικογενειών που κυβέρνησαν την μεταπολιτευτική Ελλάδα μας οδήγησαν από τις δηλώσεις περί "ισχυρής οικονομίας" σε κραυγές απόγνωσης 

Η ανοχή που τις περισσότερες φορές εξαργυρωνόταν με άπληστη συμμετοχή σε ένα παιχνίδι διαφθοράς και αλλοτρίωσης, μας επέβαλε μια μακρόσυρτη "σιωπή". Ακούς το διπλανό σου να κραυγάζει ότι δε μπορεί να ζήσει πια και τον προσπερνάς. Τι να του πεις άλλωστε; Ότι φταίει και αυτός που σήμερα αναγκάζεται σκύψει το κεφάλι; 

Δε λυπάμαι κανένα. Δε λυπάμαι πολύ περισσότερο τον εαυτό μου που αναγκάζομαι να τους "ακούω" χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας να κλαίνε για τα υλικά αγαθά που χωρίς κόπο απόκτησαν και πια τους ζητάνε να τα επιστρέψουν. 

Όπως είπε κάποιος "οι παρέες γράφουν την ιστορία". Αλήθεια. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση παρέες ανίκανων ανεπάγγελτων αυλοκολάκων συνεχίζουν να γράφουν ιστορία εις βάρος μου. Η νίκη είναι σίγουρη και είναι δική τους. Η μήπως όχι;

Κλικ. Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να ξαναμοιράσουμε το παιχνίδι. Με νέους όρους. Από την αρχή. Ξέρω ότι δεν είμαι πια μόνος μου. Και δεν είμαι πια η κουκίδα. Είναι μαζί μου η Μαρία, η Νίκη, ο Δημήτρης .. Αποφάσισα η δική μου παρέα να γράψει τη δική της ιστορία. Πιστέψτε με είμαστε πολλοί αυτοί που γουστάρουμε να τους χαλάσουμε το παιχνίδι και να γράψουμε τη δική μας ιστορία.


Anageos 

*H φωτογραφία (έργο τέχνης) είναι του Βλαντιμίρ Ζότοβ.