Κάποιοι ποδοσφαιριστές μένουν στην ιστορία ως καλοί, κάποιοι ως σπουδαίοι. Για ελάχιστους όμως μπορεί να αποδοθεί με μία λέξη, η αξία τους. Ο Τζορτζ Μπεστ δεν υπήρξε απλά «καλός» ή «κορυφαίος» ή «σπουδαίος», ή «εξαιρετικός». Ήταν μοναδικός.
Οπως έγραφε και το τηλεγράφημα του σκάουτερ Μπομπ Μπίσοπ στον αείμνηστο Ματ Μπάσμπι μόλις είδε τον πιτσιρικά Τζορτζ σε ένα ματς στο Μπέλφαστ «βρήκα μία αληθινή ιδιοφυία». Οι υπερθετικοί βαθμοί των σκάουτερς για τα διάφορα ταλέντα που βλέπουν συνήθως είναι υπερβολικοί. Στην προκειμένη περίπτωση απλά αποτύπωναν την πραγματικότητα!
Ως ποδοσφαιριστής ήταν από εκείνη την -προς εξαφάνιση πλέον- σπάνια ράτσα που παίζει με το κεφάλι ψηλά! Η εικόνα του την ώρα που κοντρόλαρε τη μπάλα, έργο τέχνης. Η τελευταία πινελιά που έμπαινε από έναν αρτίστα πάνω στον καλύτερο έργο του ήταν η ικανότητα του να κάνει το απρόβλεπτο. Στην εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης ο Μπέστ ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Προσέδιδε χρώμα σε αυτό που έβλεπες με την ανεξάντλητη παλέτα του. Οι καλλιτέχνες στο ποδόσφαιρο είναι λίγοι. Αυτός ήταν ένας από αυτούς.
Ο Μπεστ όμως αδίκησε τον εαυτό του. Γιατί ουσιαστικά ότι έκανε και για αυτά τον θυμόμαστε τα πέτυχε έως τα 26 του χρόνια! Αν το συνειδητοποιήσει κανείς μένει άλαλος! Από το 1974 ουσιαστικά η καριέρα του είχε τελειώσει. Το πικρό αντίο στο «Ολντ Τράφορντ» λίγο μετά την Πρωτοχρονιά συνοδεύτηκε από τον υποβιβασμό της ομάδας μόλις έξι χρόνια μετά τη μαγική νύχτα στο Γουέμπλει. Τότε που ο Μπεστ πήρε τη μπάλα και περασε και τον τερματοφύλακα στην παράταση, βάζοντας τις βάσεις για να πάρει (με αντίπαλο τη Μπενφίκα) η ομάδα του το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών για αγγλικό σύλλογο.
Ο Μπεστ σε ηλικία 16 ετών έκανε ήδη πράγματα και θάματα με τη φανέλα των «κόκκινων διαβόλων». Μέχρι την μέρα που πέταξε μαύρη πέτρα στο Μάνστεστερ κανείς δεν αμφισβητούσε πως ήταν ο μόνος Βρετανός που το όνομα του έμπαινε δίπλα στον Πελέ, τον Κρόιφ, τον Μπεκενμπαουερ. Αλλά πιθανότατα του έλειπε αυτό που κάνει κάποιους ηγέτες: η ικανότητα να βάζει τη λογική πάνω από το συναίσθημα. Αυτό δεν ταίριαζε με την ιδιοσυγκρασία του Μπεστ.
Έξω από το γήπεδο άλλωστε ήτα εξίσου ασυγκράτητος. Μοντέλο, επιχειρηματίας, με ακριβά αμάξια, με τις ωραιότερες γυναίκες πάντα δίπλα του. Τέσσερις Μις Κόσμος πέρασαν από το πλευρό του, με μία εξ αυτών να παραιτείται ακόμη και του τίτλου της για να μείνει κοντά του! Μόνιμα τον έβλεπες με μία σαμπάνια, μία μπίρα, ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και αυτό του έφαγε και το κεφάλι!
Κάποτε σε ένα εκρηκτικό μίγμα αλλαζονείας και χιούμορ υποστήριξε πως αν είχε γεννηθεί άσχημος κανείς δεν θα μιλούσε για τον Πελέ. Υπερβολικό; Μπορεί. Αλλά στα αλήθεια πιο ολοκληρωμένο παίκτη με τα δύο πόδια, μήπως δεν είδαμε τελικά ξανά; Είχε φανατικούς φίλους όπως και εχθρούς για την προσωπικότητα του αλλά κανέναν που να μην παραδεχόταν την τεράστια αξία του με την μπάλα στα πόδια.
Ο Μπεστ υπήρξε ο έκπτωτος Άγγελος του ποδοσφαίρου και η φλόγα του θρύλου που θα συνοδεύει για πάντα το όνομα του θα παραμείνει ασβεστη στο περασμα του χρόνου!
Του Χρ Σωτηρακόπουλου, αναδημοσίευση aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου