Εφυγε παραπονεµένος. Πικραµένος. Μιλάω για τον σπουδαίο στιχουργό Μανώλη Ρασούλη, που τον βρήκαν νεκρό την περασµένη Κυριακή στο σπίτι του, στη Θεσσαλονίκη. Και ήταν πράγµατι σπουδαίος. Θυµίζω αµέσως µερικά τραγούδια του µε τον Λοΐζο, τον Ξυδάκη, τον Νικολόπουλο, τον Παπάζογλου και τον Βαγιόπουλο, που άφησαν εποχή: «Ολα σε θυµίζουν», «Οι µάγκες δεν υπάρχουν πια», «Ελα στην παρέα µας φαντάρε», «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», «Τίποτα δεν πάει χαµένο», «Τρελή κι αδέσποτη», «Γύφτισσα τον εβύζαξε», «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ», «Οι νταλίκες», «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε».
Τον Ρασούλη, µου τον γνώρισε ο Λοΐζος. Ηταν πολύ φίλοι. Ο Μάνος, µάλιστα, τον είχε χρησιµοποιήσει και σε κάποια χορωδιακά τραγούδια του ως τραγουδιστή. Τον αγαπούσε και κάνανε παρέα. Μερικές φορές θύµωνε µαζί του, γιατί ο Ρασούλης ήταν καλόκαρδος, αλλά και παράξενος. Το µυαλό του, όµως, έπαιρνε χιλιάδες στροφές. Ταλαντούχο άτοµο! Με ό,τι καταπιάστηκε - δηµοσιογραφία, εκδόσεις, µουσικές παραγωγές, ραδιόφωνο, στίχους - τα πήγε περίφηµα.
Του Λ.Παπαδόπουλου στα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου