«Γιατί δεν μιλάει ο Καραμανλής;» ρωτούν πολλοί από την επομένη κιόλας των εκλογών του 2009. «Να μιλήσει ο Καραμανλής» ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς μέχρι και ο Αντώνης Σαμαράς. Η άρνηση του πρώην Πρωθυπουργού να προβεί σε δημόσιες αναφορές για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων του, η να απαντήσει σε ότι του καταλογίζουν, τείνει να εξελιχθεί σε εθνικό μυστήριο. Υπήρξε κυρίαρχος πολιτικός για πολλά χρόνια, πήρε δυο φορές τη λαϊκή εντολή, είναι εν ενεργεία βουλευτής. Γιατί δεν μιλάει; Ας δούμε τις ενδεχόμενες απαντήσεις, από γωνίες διαφορετικές από εκείνες που προτιμά η τρέχουσα πολιτικολογία.
Πρώτον δεν μιλάει γιατί δεν έχει να προσθέσει κάτι σε όσα ξέρουμε μέχρι τώρα. Δεύτερο, κρίνει πως πρέπει να μιλήσει σε στιγμή που θα έχει ακροατήριο και σήμερα δεν έχει. Τρίτο, εκτιμάει ότι αν μιλήσει θα υπάρξουν συνέπειες που θα βλάψουν τη χώρα. Τέταρτο πιστεύει ότι ο χρόνος θα είναι τελικά με το μέρος του. Υπάρχουν ίσως μια δυο ακόμη ερμηνείες που αφορούν τα εσωτερικά της ΝΔ, τις σχέσεις του με πρόσωπα, ή ακόμη και τον «διεθνή παράγοντα». Διαλέγετε και παίρνετε.
Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που δεν πρέπει να παραβλέψουμε: ο Καραμανλής μίλησε ήδη. Πότε; Όταν αποφάσισε να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, τις οποίες δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι θα χάσει. Πρακτικά ο πρώην πρωθυπουργός έκανε αυτό που κάνει και ο σημερινός. Όταν βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη να πάρει επώδυνες αποφάσεις, για να αντιμετωπίσει αντικειμενικά προβλήματα και λάθη των δικών του κυβερνήσεων, ζήτησε ειδική εντολή και καλά έκανε. Στις εκλογές του 2009 προσήλθε με το ντεζαβαντάζ της υπόσχεσης δακρύων για την επομένη μέρα. Σ αυτό περιέχονταν και η ομολογία της δημοσιονομικής αποτυχίας. Αλλά ήταν μια έντιμη εκκαθάριση των σχέσεων του με το εκλογικό σώμα. Μίλησε, όπως πρέπει να μιλάει για τη θητεία του ένας πρωθυπουργός. Και οι πολίτες αποφάσισαν, όπως αποφάσισαν. Το παιχνίδι τέλειωσε εκεί.
Τι να πει λοιπόν σήμερα ο πρώην Πρωθυπουργός; Ότι κακώς αποφάσισαν έτσι; Δεν είναι δική του υπόθεση- είναι των ιδίων των πολιτών και θα δούμε πως θα την διαχωρίσουν μπροστά την κάλπη- και μελλοντικά της Ιστορίας. Να εξηγήσει γιατί πήρε αυτές και όχι άλλες αποφάσεις; Τι νόημα θα είχε; Η ιστορία δεν γράφεται με τα εναλλακτικά ενδεχόμενα. Να κατηγορεί και να απαντά σε κατηγορίες; Αυτό δεν θα ήταν και πολύ κολακευτικό για τον ίδιο. Σε τελευταία ανάλυση για λάθη πολιτικής επικρίνεται - όχι για το ήθος και την προσωπική του ακεραιότητα. Και αυτά τα λάθη κρίνονται πολιτικά στην κάλπη και όχι επικοινωνιακά στα «παράθυρα».
Ύστερα από δυο νίκες ο Καραμανλής υπέστη μια συντριπτική ήττα. Έτσι γίνεται στην πολιτική, κανείς δεν κερδίζει αιώνια. Έκτοτε σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου του. Δεν είναι ορατό αν δυσανασχετεί γι αυτό. Η αν και ο ίδιος δέχεται ότι είναι στη μοίρα του πολιτικού να καταβάλει το τίμημα για όσα δεν έγιναν στην ώρα τους και όπως έπρεπε να γίνουν. Ίσως αν έπρεπε να παρέμβει στη δημόσια ζωή θα έπρεπε ενδεχομένως να το κάνει το βράδυ που η Βουλή αποφάσιζε να επικυρώσει την προσφυγή της χώρας στο διεθνή οικονομικό έλεγχο. Από εκεί και μέρα ορθώς δεν διαθέτει τον εαυτό του στην πολιτική του θεάματος και του εντυπωσιασμού. Είτε συμφωνεί κανείς μαζί του είτε διαφωνεί με την πολιτική που άσκησε ως κυβερνήτης- και είναι προφανές ότι με βάση ο αποτέλεσμα του 2009 οι περισσότεροι διαφωνούν- το ερώτημα «γιατί δεν μιλάει ο Καραμανλής» περιέχει και την απάντησή του.
Αναδημοσίευση από στο http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου