Η αριστερά σε κρίση

Ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα παρουσιάζει έντονα τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης. Γκρίνια, μιζέρια, καμία πρωτοβουλία ή δημόσια παρέμβαση, στρουθοκαμηλισμός, τάσεις φυγής .. γενικότερα επικρατεί ένα αλαλούμ.

Μόλις πριν από λίγο καιρό προσπαθούσε να αποδείξει πως δεν είναι "ελέφαντας" στις αιτιάσεις περί κουκουλοφόρων της "γκαρσονιέρας" της δεξιάς πολυκατοικίας, έχασε πολύτιμο χρόνο και το προσανατολισμό του μη μπορώντας να αξιοποιήσει - ή ακόμα και να διαχειριστεί - τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα με τα οποία βρέθηκε τετ-α-τετ και στο τέλος έχασε και αυτή, τη πρόσκαιρη εμπιστοσύνη που του έδωσαν οι δημοσκόποι.

Σήμερα προσπαθεί να συνέλθει από το ντε ζαβού των έξυπνων - είναι αλήθεια - πρωτοβουλιών των πρώην συντρόφων - και σήμερα άσπονδων πολιτικά εχθρών - της Δημοκρατικής Αριστεράς. Με αφορμή τη πρωτοβουλία του κ. Κουβέλη για κάθοδο στις δημοτικές εκλογές με πρόσωπο κοινής αποδοχής με το κυβερνών κόμμα, η ηγεσία της Κουμουνδούρου άφησε να διαρρεύσει την έντονη δυσαρέσκεια της, χαρακτηρίζοντας την εν λόγω κίνηση, εκ μέρους της Δημοκρατικής Αριστεράς, ως συγχωροχάρτι στις "αμαρτίες του ΠαΣοΚ"

Την ίδια στιγμή που για λόγους επικοινωνιακούς, δημόσια καταδικάζουν τις κινήσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνονται ολοένα και περισσότερες γκρίνιες για "ατυχείς χειρισμούς και καθυστερήσεις" αναφορικά με τις προσδωκόμενες από πολλούς πρωτοβουλίες στο χώρο της κεντρο-αριστεράς.

Στις αντιδράσεις της Κουμουνδούρου, για την υποψηφιότητα του Συνηγόρου του Πολίτη κ. Γ. Καμίνη, ο εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς απάντησε λέγοντας "το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη".

Αυτός που τρίβει τα χέρια του είναι σίγουρα ο κ.Παπανδρέου, στον οποίο μέσω της υποψηφιότητας του "υπερκομματικού" κ.Καμίνη του δίδετε μια πρώτη τάξεως ευκαιρία να λανσάρει το αριστερόστροφο κοινωνικό του προφίλ, ενώ δε θα του κακόπεφτε ένα νέο "πλιάτσικο" αριστερών - δυσαρεστημένων - ψηφοφόρων

Ο Περισσός, από την άλλη μεριά, ο οποίος διαχρονικά απαξιώνει το ΣΥΡΙΖΑ, καθιστώντας τον στα μάτια της κοινωνίας αναξιόπιστο συνομιλητή, διαχωρίζει τη θέση του, εμμένοντας στη πάγια θέση "στρουθοκαμηλισμού", όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, περί "μη συμφωνίας, μη συνύπαρξης" με τα άλλα κόμματα της αριστεράς. 

Εν αναμονή νέων συντροφικών μαχαιρωμάτων.