"..που θα βρω ένα άλοθι;"

Σήμερα κάηκαν τρεις .. χθες, μόλις πριν από ένα χρόνο, ένα νέο παιδί χρωμάτισε με τύψεις και πόνο την αξιοπρέπεια μας .. αύριο, δε ξέρω, ίσως είσαι εσύ ή μήπως εγώ .. ξέχασα να σου πω .. και εγώ στον ίδιο όροφο δουλεύω .. εκεί δίπλα από εσάς που σας φάγανε σήμερα .. έβλεπα τις φλόγες από το δικό μου παράθυρο, έβλεπα με τη μανία ένα μικρό παιδί που προσπαθούσε να σπάσει τη τζαμαρία του zara .. του ταξικού εχθρού.

Είχα αρχίσει να ανησυχώ .. πες το αίσθημα αυτοσυντήρησης .. πες το παραξενιά, δε με κρατούσε ο τόπος .. σε λίγο θα έσπαγαν και άλλα "όμορφα κτήρια" πιο πάνω .. τρελάθηκα όταν σκέφτηκα ότι σε ένα από αυτά δουλεύεις εσύ ... δε σταμάτησα να σου τηλεφωνώ .. ευτυχώς είχες φύγει

Με επανέφερε στη πραγματικότητα η μυρωδιά των δακρυγόνων, μια μυρωδιά γεμάτη θύμισες, που περνούσαν μέσα από τα κλιματιστικά .. με γύρισε πολλά χρόνια πίσω .. όταν έβγαινα στο δρόμο να φωνάξω, να διαμαρτυρηθώ, να απαιτήσω να με ακούσουν, να αντισταθώ ...

Κοίταξα τον υπολογιστή μου .. έκλεισα δεκάδες "παράθυρα" γεμάτα αριθμούς και αναλύσεις και έψαχνα να βρω τις ανακοινώσεις για κάποιο μήνυμα μαζικής αποχώρησης .. πουθενά!! μόνο ανακοινώσεις για "νέα προϊόντα" .. τους έχει απονευρώσει η πτώση του χρηματιστηρίου ή μήπως σχεδιάζουν την ημερομηνία έκδοσης της νέας "καλυμμένης" ομολογίας?

Σηκώθηκα και έφυγα .. δεν έκανα καν refresh!!! μάλλον μας ξέχασαν σκέφτηκα ... το ίδιο θα σκέφτηκες και εσύ που δεν άκουσες το τηλέφωνο να χτυπάει και σε βρήκαν νεκρό δίπλα στο γραφείο σου .. και εσύ που δε πρόλαβες να ανοίξεις το παράθυρο να πηδήξεις στο .. κενό

Καληνύχτα και καλή τύχη