Η χθεσινή καταδίκη σε ισόβια του πρώην υπουργού, δημάρχου έχει συμβολική αξία: είναι η πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση που ένας ισχυρός πολιτικός παράγοντας καταλήγει στην φυλακή με τόσο βαριά ποινή, παρά την προηγούμενη αθώωση του από τον πρωθυπουργό. Αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο να καταρρεύσει σύσσωμο, το πολιτικό σύστημα αρχίζει, όπως ο Κρόνος, να τρώει τα παιδιά του.Δεν είναι τυχαίο ότι οι οι βαριές ποινές ξεκίνησαν από την Θεσσαλονίκη: Iστορικά, η πόλη εφαρμόζει σε ακραία μορφή, την πολιτική που χαράσσει η Αθήνα.
Στις δεκαετίες πριν την μεταπολίτευση ήταν το παρακράτος που δρούσε ανεξέλεγκτα στην “συμπρωτεύουσα”, για να καταλήξει στην δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, το 1963. Σταδιακά μετά το 1974 δημιουργήθηκε το παρακράτος της κλεπτοκρατίας, λειτουργώντας όμως με την ίδια αλαζονεία με το προδικτατορικό: το πιο εντυπωσιακό στην υπόθεση Παπαγεωργόπουλου και σία είναι η αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία έκλεβαν το ταμείο του δήμου, χωρίς να νοιάζονται ούτε καν για τα προσχήματα. Αυτή η αίσθηση της ατιμωρησίας, η βεβαιότητα ότι κανείς δεν μπορούσε να τους αγγίξει.
Στις χθεσινές εικόνες του τέως δημάρχου με τις χειροπέδες, διακρίνει κανείς την έκπληξη και απορία που είχε ο στρατηγός επικεφαλής της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης, όταν τον συνελάμβανε ο Σαρτζετάκης, το καλοκαίρι του 1963. Όπως παλιά την ατιμωρησία εξασφάλιζε η δήλωση πίστης στα αντικομουνιστικά ιδεώδη, στο μεταπολιτευτικό αλλά συντηρητικό περιβάλλον της πόλης η ασυλία εξασφαλιζόταν με δηλώσεις πίστης στον Καραμανλισμό και τα ιδεώδη της ΝΔ. Έφτιαχνες ένα άγαλμα του Καραμανλή στην παραλία, αναλάμβανες την προεκλογική εκστρατεία της παράταξης στην Βόρεια Ελλάδα όπως ο Π. Ψωμιάδης στις πρόσφατες εκλογές και είχες πρωθυπουργική υποστήριξη.
Παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον τι έχει να πει ο σημερινός πρωθυπουργός, που έχει αναλάβει και το έργο της πάταξης της διαφθοράς, για τις δηλώσεις του το 2011, με τις οποίες έπλεκε το εγκώμιο, αθωώνοντας προκαταβολικά τον ισοβίτη συναγωνιστή. Βεβαίως, ο ωμός τρόπος με τον οποίο κυβερνήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες η Θεσσαλονίκη από τους δύο ισχυρότερους παράγοντες της πόλης, τον νομάρχη και τον δήμαρχο, εφαρμόσθηκε σε όλη την Ελλάδα ανεξάρτητα από το ποιο από τα 2 κόμματα εξουσίας κυβερνούσε: από τον μικρότερο δήμο μέχρι το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η ίδια αλαζονική αυτοπεποίθηση.
Ο τρόπος που ο κ. Παπακωνσταντίνου χειρίστηκε την λίστα Λαγκάρντ είναι εδώ χαρακτηριστικός. Το προδικτατορικό παρακράτος δεν τιμωρήθηκε ποτέ για τα εγκλήματα του: έμεινε μερικούς μήνες στην φυλακή, για να πέσει στα μαλακά λόγω της πολιτικής ανωμαλίας που ξεκίνησε το 1965 και να έρθει στα πράγματα με τη χούντα της 21ης Απριλίου. Ως κράτος πλέον, όχι παρακράτος, όπως ακριβώς ανέλαβε τα ηνία της χώρας το μεταπολιτευτικό παρακράτος της πλουτοκρατίας. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά, πέρα από τις αναγκαίες αλλά φαντασμαγορικές δίκες που ετοιμάζονται προς τέρψη του τηλεοπτικού κοινού, η ιστορία επιφυλάσσει στην χώρα καλύτερη τύχη.
