Σπάταλη η ΕΡΤ; Σπάταλη. Αναγκαία η εξυγίανσή της; Αναγκαιότατη. Αλλά … Αλλά ας πάρουμε ένα νήμα του κουβαριού, το πρόδηλο: Δύο εβδομάδες πριν, ύστερα από δημοσίευμα της «Real», ο κ. Κεδίκογλου δήλωσε στη ΝΕΤ ότι «βαρέθηκε να διαψεύδει φήμες για κλείσιμο της ΕΡΤ».
Οκτώβριο του 2012, ο ίδιος υπουργός, απαντώντας σε ερώτηση στη Βουλή, βεβαίωσε εξίσου κατηγορηματικά ότι «θα είναι ο τελευταίος που θα βάλει την υπογραφή του σε εκατοντάδες απολύσεις συναδέλφων του» (δημοσιογράφων, όχι υπουργών), διότι: «Είναι προφανές ότι δεν πρέπει να δημιουργηθούν νέες στρατιές ανέργων».
Επί Παπαδήμου, όταν ο εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενος υφυπουργός Η. Μόσιαλος είχε εξαγγείλει το δικό του μετριοπαθέστερο «σχέδιο εξυγίανσης της ΕΡΤ», ο κ. Κεδίκογλου, ως αρμόδιος της Ν.Δ. για την κρατική τηλεόραση, είχε αμυνθεί του ΕΡΤίου εδάφους λέγοντας ότι «η συρρίκνωση και η απαξίωση της ΕΡΤ είναι προς όφελος ιδιωτικών και ξένων συμφερόντων και δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί αυτό». Μάλιστα είχε δώσει εθνικό χρώμα στην άρνησή του, υπογραμμίζοντας ότι «με το κλείσιμο των συχνοτήτων στις παραμεθόριες περιοχές υπάρχει κίνδυνος να καταπατηθούν από σκοπιανά και τουρκικά μέσα ενημέρωσης».
Και επειδή η παράδοση ορίζει ότι πρέπει να είμαστε συνεπείς στην ασυνέπειά μας, ο κ. Κεδίκογλου, ως εκπρόσωπος Τύπου τώρα μιας κυβέρνησης οιονεί τρικομματικής, επέβαλε σιωπητήριο στην ΕΡΤ με το αιτιολογικό (σύμφωνα με το non paper της Ν.Δ.) πως «ό,τι ξεπερασμένο, φθαρμένο και αναχρονιστικό παραμερίζεται». Δηλαδή, αν καταλαβαίνω σωστά, η ΕΡΤ ξεπεράστηκε, χτυπήθηκε από τη φθορά και κατάντησε αναχρονιστική μέσα σε δύο εβδομάδες, από τότε δηλαδή που ο υπουργός έλεγε ότι «βαρέθηκε να διαψεύδει» κ.τ.λ. Είναι αυτό που λένε «πυκνός πολιτικός χρόνος», τι άλλο. Τόσο πυκνός που μόλις το τελευταίο δεκαπενθήμερο κατάφερε να πληροφορηθεί και να συνειδητοποιήσει ο υπουργός πως η ΕΡΤ είναι «αδιαφανής και σπάταλη». Λογικό. Πώς θα μπορούσε να γνωρίζει, με ποιους μηχανισμούς και ποιους πληροφοριοδότες, ότι στον έναν (κι ούτε) χρόνο της συγκυβέρνησης εμφυτεύτηκαν στον οργανισμό της ΕΡΤ περί τους τεσσαράκοντα ειδικούς συμβούλους, με πατριωτικό μισθό κάπου ανάμεσα στα τρία και τα τεσσεράμισι χιλιάρικα. Αμα το πονάς το ρωμαίικο, το πονάς.
Από το ίδιο non paper πληροφορούμαστε ότι «στην ΕΡΤ ούτε ένας από τους εργαζόμενους δεν έχει προσληφθεί με αξιοκρατικά κριτήρια». Ουδείς; Ούτε ο κ. Λιάτσος; Ούτε οι σαράντα σύμβουλοι κι οι εξήντα γραμματείς τους; Και με τέτοια προϊστορία, πώς θα οικοδομηθεί «νέα ΕΡΤ, διαφανής και αξιοκρατική»; Μήπως θα χρησιμοποιηθεί και η εμπειρία η κτηθείσα εν τω ρουσφετολογείν, πτυχές της οποίας πληροφορηθήκαμε χθες από τους (επιτέλους ελευθερωμένους) δημοσιογράφους της ΕΡΤ, που κατήγγειλαν δημοσίως ότι ο υπουργός ζήτησε να προσληφθούν στην ΕΤ3 24 άνθρωποί (του) με μισθό ισοδύναμο με τις απολαβές 180 κανονικών εργαζομένων;
